Foto’s en verslag picknickrit 2 juli 2023

In het eerste weekend van juli staat de Picknickrit gepland!
Het is dat weekend prachtig weer, niet te warm, maar heerlijk weer om buiten in de Morgan te rijden en onderweg een picknick te hebben. Bepakt met een picknickkleed en de nodige versnaperingen gaan we onderweg naar het beginpunt.
Theetuin de Kwakel.
Een aanrader voor iedereen. Wat een leuke plek, midden in een weiland. Met echt Engels theeservies en zelfgebakken taart!

Na koffie, thee met appel- of MonChoutaart gaan we op pad.

Omdat we maar met 4 auto’s zijn, rijden we achter elkaar aan.
We rijden vanaf Linschoten langs de Hollandsche IJssel richting Rotterdam. Heerlijke smalle dijkjes met zwaaiende mensen langs de kant. Na een rit van ongeveer 2 uur komen we aan op de picknickplek.

Hier worden de kleedjes uitgelegd en zitten we heerlijk met elkaar in de zon.
Volgend jaar weer! Hopelijk dan met meer auto’s!

Chava Limburg

Foto’s en verslag Zeeuws Vlaanderen Rit 3 juni 2023

MSCCH Regio Zeeland
Zeeuws-Vlaanderenrit 3 juni 2023


Communicatiespecialisten beweren dat je in een verslag of review altijd een of meerdere minpuntjes
moet vermelden omdat de tekst anders niet geloofwaardig overkomt. Met dit in het achterhoofd begin ik
aan de start, op de parking van brasserie Westbeer te Terneuzen.
           
Eigenlijk starten wij een uurtje vroeger, bij ons thuis, met een stralende zon die de hele dag het beste
van zichzelf geeft, maar toch met de kap erop (vaste regel op snelwegen, kwestie van ons gehoor geen
permanente schade toe te brengen), maar dit geheel terzijde.

Terug naar de parking. We waren niet de eersten, maar toch vroeg genoeg om te genieten van de naons-komers waarvan er een aantal de afslag naar de parking missen, geeft niet, dubbele pret, dezelfde
Morgans tweemaal zien voorbijrijden. De parking vult zich met 22 Morgans, waarvan 5 met een
Belgische nummerplaat. De dag begint met thee, een gebakje, een rallyschildje, een roadbook, een
voorwoord door Bram en de briefing voor de rit.

Ik heb bewondering voor clubleden die een route uitstippelen. Deelnemers nemen het als
vanzelfsprekend dat alles correct weergegeven is, maar dat is buiten ‘Murphy’ gerekend die tot op de
dag van de rit verrassingen heeft voorzien zoals een gesloten sluizen/bruggen-complex, een
rommelmarkt (met de nadruk op ‘rommel’), een ‘last minute’ wegomlegging of een lokale wielerwedstrijd
(je weet wel: een meute in fluo pakjes geprangden die er allen van overtuigd zijn dat de toekomstige
Mathieu van der Poel in hen schuilt).

De startlocatie heeft een mooi uitzicht op de Westerschelde en de ingang van het kanaal Gent-Terneuzen, maar daar zijn we uiteraard niet (alleen) voor gekomen. Rond 10.30 starten de vier-, zes en achtcilinders voor het ochtend gedeelte van de rit richting West Zeeuws-Vlaanderen en Belgisch Vlaanderen.

Wat me al opviel bij andere MSCCH-ritten: de rechtervoet wordt stevig naar beneden geduwd.
We waanden ons even wat verder oostelijk toen we door Turkeye (**) reden, een straat of zo verder
waren we er alweer uit. We rijden op wegen waar het gras meer dan twee kontjes hoog staat en over
bruggen waarvan we achteraf dachten: ‘oef, we zijn er niet doorgezakt’.
(** gehucht in Sluis met een twintigtal inwoners)

Soms rijden we alleen, dan kunnen we eens stevig gas geven, soms rijden we in colonne. We krijgen
duimpjes en toveren een glimlach op de gezichten van de ‘kijkers’ onderweg, chauffeurs die met de
glimlach stoppen en de colonne doorlaten op een smalle weg, chauffeurs die spontaan en met veel
goesting hun voorrang afstaan om ons samen te laten verder rijden. Aan de andere kant zien we onder
andere een wijd op en neer zwaaiende mevrouw en nors kijkende chauffeurs omdat ze een half minuutje
tijd dreigen te verliezen. Wat erg toch voor die mensen, als je niet kan genieten van de schoonheid van
een Morgan, waarschijnlijk ook niet van de schoonheid van het leven. En zo lijkt de maatschappij een
beetje op het APK personeel, je hebt liefhebbers en je hebt haters.
Door het (bijna) perfecte roadbook en het ‘gezapige’ tempo komen we tegen de middag aan in boerderij
Het Klinket te Schoondijke waar een lunch in buffetvorm op ons staat te wachten. Ook hier weer niets
op aan te merken, alles wat we geproefd hebben was superlekker.

Na de middag flirten we verder met de Belgisch-Nederlandse grens, of moet ik zeggen met de grens
van Zeeuws-Vlaanderen en Oost-Vlaanderen, alles ligt politiek gevoelig dezer dagen.

Onderweg zien we hazen, reigers, torenvalken en waarschijnlijk hebben we nog veel gemist omdat we
aan het rijden/roadbooken waren. Wat we gelukkig niet gemist hebben is die Bruine Kiekendief op een
twintigtal meters van de Morgan (nu weten de deelnemers die achter ons reden ook waarom we ineens
op een landweggetje vertraagden en stilstonden om te genieten).

Ook hier weer is de in het roadbook voorziene timing perfect zodat iedereen paraat is voor de uitleg bij
de wijngaard ’t Biezenhof in Eede. We proeven Johanniter, Solaris en Monarch.

Nog een kort stukje Oost-Vlaanderen en we komen aan het eindpunt, restaurant In den Wijngaard te
Aardenburg. De organisatoren krijgen een geschenkje, goedkeurende blikken en een luid applaus.
Na het afscheidsdrankje blijven we dineren*/nemen we afscheid* (* doorhalen wat niet van toepassing
is).
We onthouden het fijne babbelgezelschap, de twee vrolijke hondjes die ons vergezelden, een sliert
‘shining’ Morgans, het zonneke op ons bolleke, de natuur, rijden tussen velden, kreken, polders en nog
veel meer.

Bedankt Frans, Johan, Marion en Mieke voor de prachtige rit!
En die minpuntjes? Ach, fake news!
Elke en Peter

Verslag Rode Kruis Rijtour IJsselland

Een heel bijzondere dag in IJsselland.

Soms, heel soms val je met je neus in de boter. Dat overkwam mij op 7 juni.
Ik werd in de middag van 5 juni gebeld door Jan Spil. Die had als bestuurslid van het Rode Kruis district IJsselland voor de derde keer een bijzonder evenement opgezet in samenwerking met Rally’s Bcause. Allemaal te zien op de Morgansite.
Petra was niet helemaal lekker om een hele lange dag te kunnen rijden en gezondheid gaat altijd voor, dus vroeg Jan of ik in haar plaats wilde gaan rijden. Andere afspraak afgezegd en ’s avonds even naar Luttenberg om proef te rijden, want elke Morgan is immers anders? Bij deze Morgan gold dat zeker, want ik kon het stuur aan de linkerkant niet vinden. Dus rechts instappen en links in de pot met versnellingen roeren. Allemaal gelukt. Daarna nog even kennis maken met de buurvrouw Liesbeth, annex mijn navigator, ook gelukt.
Woensdag 7 juni op tijd in Luttenberg. Even een bakkie doen met Petra en later met Liesbeth erbij en dan op naar Havezate Den Alerdinck in de buurt van Heino. Wauw wat een aankomst en wat een locatie. Er stonden al de nodige unieke voertuigen, maar nog heel veel zouden er volgen. Natuurlijk Morgans, Porsches, Mercedessen, Ferrari’s, Bentley’s, Aston Martins, Alfa Romeo’s en Buggaties. Maar wat te denken van een Salmson uit 1955?
Doel van deze Rode Kruis IJssellandtour was om geld in te zamelen voor drie doelen, allemaal te vinden op https://rodekruisrijtourijsselland.nl/
Na aanmelding en ontvangst van het fraaie routeboek op naar de koffie en een hele grote bak met verschrikkelijk veel lekkers. Daarna op een bankje samen met navigator Liesbeth alle rally-onderdelen doorgenomen. Van bol-pijl, kortste route, op éen na kortste route, ingetekende lijn, of een route rechts zo dicht mogelijk langs de ingetekende zwarte lijn, en ook de tijd en afstand er vaak nog bij vermeld. Daar tussendoor twee testlocaties voor een rijproef. Dus best veel huiswerk met een loep en meetlatje erbij. Dat was even serieus werk. Maar Jan had al gezegd: “Liesbeth is een hele goede!” Wij deden mee in de tourklasse. Op elk kaartje even zoeken naar de letter en of cijfervolgorde en dan je route bepalen. Zo krijg je heel wat trajecten voor de kiezen.
Vervolgens “brommers kiekn.” en je startnummer (25) erop plakken. Dan met z’n allen naar de aftrap door opperstalmeester Jan Spil (wat een spreker is die man…). De hele dag werd nog een keer uitgelegd en vanaf 10 uur was het starten geblazen. Startnummer 1 had ene Peter Berveling. Jawel van de Irish Touch, 10 keer georganiseerd door Peter. In een nieuwe rode Plus Six mocht hij starten, omdat hij vorig jaar had gewonnen. De bofkont! Wij hadden als no 25 nog even tijd om alles goed voor te bereiden. Altijd fijn. Ook konden Liesbeth en ik aan elkaar wennen, want je zit toch bijna een hele dag samen op één vierkante meter. Of dat goed is gegaan zie je wel verderop.
We starten. Keurig afgeteld drie, twee, één, GO en afgevlagd gingen wij onder de startpoort door deze Havezate verlatend. Als je hier een paar dagen hebt mogen verblijven, want dat kan, dan wil je nooit meer terug naar het Wilde Westen.
Het echte werk is begonnen. Met de tripmaster als hulpmiddel werd elke keer de afstand en te rijden richting perfect door Liestbeth aangegeven. Ondertussen ik maar denken: richtingaanwijzer zit rechts en ruitenwisser links Bob. Plus opletten op de letters langs de kant links en rechts van de weg, die wij moesten noteren. Dat ging allemaal wonderbaarlijk goed, wij leken wel een echt team. Omdat er ook een sportklasse en een leisureklasse was, kon je elkaar ook nog eens ergens tegen of achterop komen. Dat kon verwarrend werken, maar wij hadden er geen last van.
Het routeboek bestond uit ik weet niet hoeveel delen, trajecten genoemd. Telkens als wij een deel hadden afgerond begon het gepuzzel opnieuw. Vooral kijken waar dat ene lettertje in welke specifieke moeilijk te vinden omleiding zat hij. Tuurlijk wel gevonden. Sommige delen waren weer wat makkelijker en konden wij kletsen en van de omgeving genieten. Nooit geweten dat er zoveel nog onbekende weggetjes in dit deel van Nederland zitten.
Jan die had niet alleen maanden lang gewerkt aan de perfectie van deze rit en aan werving van sponsoren plus de buitengewone fraaie stop-locaties. Hij had zelfs de pontbaas bij Wijhe zover gekregen dat alle deelnemers met een sticker gratis naar de overkant werden gebracht.
De inzittenden van de Bugatti T 13 Brescia kwamen bij ons op de pont te staan. Geheel in stijl gekleed, dwz in lichtblauwe overall, rood shawltje om. Zij konden zo van “de Kameleon” zijn overgestapt in de Bugatti en als Hielke en Sietse Klinkhamer door het leven gaan. Later heb ik ze bij de koffiestop op het landgoed Matanze in Terwolde dat nog even kunnen zeggen. Wat lachen samen, want dat vonden zij zelf ook wel. Bij dit schitterende landgoed was er de koffie met krentenwegge. Ach wat hebben wij het toch slecht met dit uitzonderlijk fraaie weer. De ene na de andere equipe kwam binnenrijden. Niet op het gras parkeren zei al genoeg over hoe dit landgoed erbij lag en werd onderhouden. Ook hier kun je langer verblijven en wil je niet meer terug naar het sfeervolle Westen. Ik zou het toch maar doen, anders wordt het hier veel te druk.
Bij elke stop kreeg je te horen hoelang je verblijf daar mocht duren. Liesbeth zette dus keurig telkens de wekker op het mobieltje. Veel later bij de uitslag bleek dat wij soms te lang of tekort van een locatie hadden genoten. Eén troost; daar hadden er meer last van.
Ondertussen hadden wij de eerste test al uitgevoerd. Ging niet zoals bedoeld, want met het stuur rechts heb je toch een andere kijk op de wereld, lees pilonnen. Volgende maar beter doen. Ondertussen had ik al één keer de ruitenwisser gebruikt i.p.v. de richtingaanwijzer. Was tegen het stof, maakte ik Liestbeth wijs. Ja Ja…
Op naar de lunchlocatie “het Roode Koper” in Ermelo. De weg daar naartoe was voor mij bekend, want ging door het Nunspeterbos en door Vierhouten. Ja, de Vossenberg en de Mallejan liggen er nog. Maar wat lag “het Roode Koper” er weer schitterend bij. Husqvarna was in z’n ééntje druk bezig op het gras en wij mochten ons melden bij de lunchlocatie, om te beginnen met een soepje. De rest was n en verrekte lastig, want het zag er zo lekker uit en dat bleek ook.
Ook dit fraaie stukje Nederland moesten wij volgens de wekker van Liesbeth weer verlaten. Bij de parkeerplaats aangekomen zag ik iets vreemds of unieks. De Bugatti T46 stond op de parkeerplaats voor elektrische auto’s. Dus mijn vraag aan de eigenaar was: “Duurt het nou lang om deze Bugatti op te laden?” Hij keek mij toch een beetje raar aan, maar toen ik hem wees op de laadpaal moest hij bekennen dat hij niet geweten had dat hij daar niet had mogen staan. Maar de humor kon hij zeker waarderen.
We gaan richting Elburg en laten de toeristen aan de haven zien dat er behalve botters ook rijdend erfgoed te bewonderen valt. Een dikke 50 stuks mochten zij voorbij zien komen. Bij het 50 jarig jubileum van de MSCCH hadden wij ook deze route gereden, dus bekend terrein.
De middagstop met weer een test was bij Beachclub NU in Biddinghuizen. Dat rondje moest en zou goed gaan en dus het gas erop en in twee vertrekken. Het ging prima, maar had 6 seconden sneller gemoeten. Jan heeft gezien hoe ik het heb gedaan en vroeg achteraf nog of ik er nog wel wat rubber op zou willen laten zitten.
Ook hier weer wekker zetten, drankje krijgen, bijpraten, genieten, brommers kiek’n en weer door. Dat betekende dat wij richting startlocatie Havezate Den Alerdinck moesten gaan. Weggetjes over dijkjes op zoek naar letters en over de oude IJsselbrug bij Zwolle genietend van al het bekijks en het fraaie weer kwamen wij bij de bossen rond de havezate. Ook weer keurig afgevlagd. Missie volbracht en alles was goed gegaan. Dus met een tevreden gevoel samen naar de borrel in de tent in de boomgaard. Ruimte zat daar, maar wat een werk om het zo mooi te houden.
Toen iedereen binnen was en zijn of haar drankje genoten had was het tijd voor het diner en daarna de veiling voor de goede doelen van deze rit. Toeval of niet, de eigenaar van Den Alerdinck, Wouter Koning (what’s in a name…), kwam naast mij zitten. Tijdens de hele plezierige gesprekken die wij hadden bleek hoe klein de wereld soms kan zijn. Van hem kreeg ik dan ook het door hem geschreven boek over deze havezate.
Toen tijd voor de veiling. Kunst, verblijf aan de Costa del Sol, twee dagen een Porsche rijden, vliegles en nog meer kunst kwam aan bod. Het geld rolde volgens Wouter niet zo makkelijk als eerdere versies. Teken des tijds zullen wij maar zeggen. Maar het totale resultaat van deze dag van maar liefst bijna €25.000,- mocht er wezen!
De opperstalmeester Jan kon tevreden terug kijken op een evenement zonder problemen. Dus Jan: goed gedaan jochie!!
Als laatsten verlieten wij deze prachtige locatie. Ik zou zeggen aan de clubleden; ga kijken en verwonder je. Wij vonden het een topdag en hadden het deze dag uitstekend naar onze zin met een prima samenwerking op deze vierkante meter.
In Luttenberg alles weer keurig (lees stoffig) afgeleverd en met slechts twee keer gebruik van de ruitenwisser gerekend over een hele dag was ik best trots op mijzelf. Bovendien was een 24e plaats helemaal niet gek. En Petra: beterschap!

En…. als je nou geen Morgan hebt, wat mis je dan toch veel.©
Bob Landman

verslag Rode Kruis Rijtour IJselland

Foto’s Hemelvaartrit 2023

Met dank aan Franka en Wout van Vlerken 📷

 

Verslag en foto’s Voornse en Goereese kustroute 7 mei 2023

Voornse en Goereese kustroute

 

Na een zaterdag met veel regen was het zondagochtend 7 mei gelukkig droog toen Cees en ik wegreden richting Restaurant Zela in Rotterdam voor de start van de Voornse en Goereese kustroute.

Bij Zela worden we getrakteerd op heerlijke koffie en een keuze uit verrukkelijke Baklava, Cheesecake of appeltaart.

In het totaal rijden er 10 auto’s mee. Erik nam het woord en gaf een enthousiaste uitleg over de route.

In de routebeschrijving stonden uitdagende vragen die we konden beantwoorden op het antwoordformulier. En raad eens? Er was een fantastische prijs te winnen voor de uiteindelijke winnaar!!

Rond 11 uur rijden we weg richting Spijkenisse. Na Spijkenisse rijden we langs de dijk naar Geervliet, door het oude dorpje heen. Dan richting Heenvliet en Zwartewaal. We komen langs 2 haventjes. De route is prachtig, en tot onze vreugde begon de zon zich steeds meer te laten zien! Via de Groene Kruisweg rijden we richting Brielle. Helaas is het centrum afgesloten vanwege een bevrijdingsfestival.


We rijden om de stad heen, richting de straat waar we weer een vraag moeten beantwoorden. Dan pikken we de route weer op. We rijden door de mooie polder door Tinte naar het restaurant “Aan Zee” waar we lunchen.

Bij aankomst worden we verwelkomd door de eigenaar, die zelf ook een gepassioneerde liefhebber van Morgans is. Hij heeft 2 grote tafels op het terras voor ons klaarstaan met mooi uitzicht op de zee. We krijgen een heerlijke lunch: vis, vlees of vega.

Na de lunch rijden we prachtig langs de duinen richting de Haringvliet dam. Over de dam gaan we richting Stellendam. We rijden door het centrum richting Goedereede. Hier maken we een rondje door het mooie oude centrum. Daarna rijden we richting Ouddorp. We rijden langs Ouddorp richting de Brouwersdam. Hier komen we door een gebied met heel veel bunkers uit de Tweede Wereldoorlog. Wat een uniek gezicht!

We rijden de dam over richting Hellevoetsluis. In de veste bezoeken we het brandweermuseum. Hier krijgen we een rondleiding waarbij we de geschiedenis van de brandbestrijding krijgen te zien. Het museum herbergt een prachtige collectie met bijzondere auto’s, historische kleding, helmen en brandslangen.

We eindigen bij restaurant Aquarius aan het Haringvliet in Hellevoetsluis.


Erik neemt alle antwoordformulieren in en kijkt de antwoorden na. Er worden 3 prijzen uitgereikt!! Wat een leuke manier om tijdens de route meer te leren over de geschiedenis van het gebied waar je doorheen rijdt. En… Cees en ik winnen de eerste prijs.

Na de borrel blijven we met een klein groepje nog een hapje eten. Na het eten gaan we allemaal tevreden weer naar huis. Een topdag met topweer en top gezelschap!!

Chava Limburg